စကၤာပူေရာက္ ကုိေရႊျမန္မာမ်ား (၀ါ) ေျပာင္းလဲမႈမရွိေသာလူတတ္ၾကီးမ်ား

ကၽြႏု္ပ္သည္ စကၤာပူနုိင္ငံသုိ႔ေရာက္ရွိသည္မွာ ၂ ႏွစ္ခန္႕ရွိေပသည္။သည္ကာလအတြင္း ကၽြႏု္ပ္သတိျပဳမိ
သေလာက္ (၀ါ) ေလ့လာမိသေလာက္ ႏုိင္ငံျခားေရာက္ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ား၏အေျခေနကုိတင္ျပလုိေပသည္။
အထူးသျဖင့္ ၄င္းတုိ႔၏ စိတ္ဓါတ္ေရးရာ၊အက်င့္စရုိက္ႏွင့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလုိစိတ္မ်ားကုိ ေဖာ္ျပရေသာ္----
၁။ စိတ္ဓါတ္ေရးရာ
ျမန္မာလူမ်ဳိးတုိ႔၏ ေမြးရာပါႏွင့္မိရုိးဖလာစိတ္ဓါတ္မ်ားမွာ အေျခခံအားျဖင့္ ဂရုဏာစိတ္၊ရုိင္းပင္းကူညီလုိစိတ္၊
သူ႕ဘက္ကုိယ့္ဘက္ မွ်တစြာခ်င့္ခ်ိန္တတ္ေသာစိတ္မ်ားျဖင့္ ထုံမႊမ္းအပ္ေပသည္။သုိ႔ေသာ္ ေမြးဖြားၾကီးျပင္းလာ ျပီးေနာက္ မိမိေနထုိင္ရာပတ္၀န္းက်င္၊အသုိင္း၀န္းတုိ႔အေပၚမူတည္၍ အေကာင္းဘက္ဦးတည္လာသူမ်ားရွိသလုိ၊
ိအဆုိးဘက္သုိ႔လည္းဦးတည္သြားတတ္သည္မ်ားရွိပါသည္။တနည္းအားျဖင့္ ဗီဇအလြန္မ်ဳိးဆက္မ်ား ေပါက္ဖြား လာတတ္သည္။ယခုကၽြႏု္ပ္ေဆြးေႏြးလုိေသာ ကုိေရႊျမန္မာမ်ားကား မူလဗီဇေျပာင္းလဲမႈမရွိပဲပ်က္စီးေပ်ာက္ကြယ္
သြားသည္မွာအဘယ္ေသာအေၾကာင္းေၾကာင့္နည္းဆုိသည္ပင္။ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သည္ ယခုအခါတုိင္းတစ္ပါးေရာက္
ေနရုံသာမက ႏုိင္ငံေပါင္းစုံမွ လူမ်ဳိးေပါင္းစုံႏွင့္တနည္းမဟုတ္တနည္းဆက္ဆံေပါင္းသင္းေနၾကရသည္။
သုိ႔ဆုိပါကႏုိင္ငံႏွင့္လူမ်ဳိးအေၾကာင္းေျပာရာတြင္ မိမိတစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္းအေနႏွင့္ ေျပာဆုိရပ္တည္၍ မရေတာ့ေပ။ယဥ္ေက်းမႈ၊လူေနမႈစရုိက္ကအစ မိမိတုိ႔တစ္မ်ဳိးသားလုံး၏ျပယုဒ္တစ္ခုအျဖစ္ခ်င့္ခ်ိန္ၾကရေပေတာ့ မည္။ထုိ႔ျပင္ႏုိင္ငံေပါင္းစုံမွလူမ်ဳိးေပါင္းစုံ၊စရုိက္ေပါင္းစုံ၊ဘာသာေပါင္းစုံတုိ႔အၾကားတြင္ က်င္လည္ရေသာအခါ ဘာေတြ ျပင္ဆင္ထားရမည္ဆုိသည္ကုိလည္းမေမ႔အပ္ေပ။တိက်ျပတ္သားေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္၊ ခုိင္မာေသာ စိတ္ဓါတ္ႏွင့္မေလွ်ာ့ေသာဇြဲလုံလတုိ႔ကုိအရင္းျပဳကာမိမိႏွင့္ပတ္သက္ေသာ၀န္းက်င္တြင္ ရဲရဲရင့္ရင့္ရင္ဆုိင္ႏုိင္
ရမည္ျဖစ္သည္။သုိ႔မဟုတ္ပါက သူတစ္ပါးတုိ႔၏လက္ေအာင္၀ယ္ ခုိင္းသမ်လုပ္ေနၾကရဦးမည္ျဖစ္သည္။ ဆုိလုိ
သည္မွာ မိမိတုိ႔လာရင္းရည္ရြယ္ခ်က္မေပ်ာက္ဖုိ႔ျဖစ္သည္။အမ်ားစုကား ထုိသုိ႔မဟုတ္ေလႏွင္ရာေမ်ာပါရင္း ေရ
စုံေမွ်ာေနၾကသည္ကုိ ၀မ္းနည္းစြာေတြ႕ရွိေနရသည္။
၂။ အက်င့္စရုိက္
အက်င့္စရုိက္ဟူသည္ကား ႏွစ္မ်ဳိးကြဲျပား၏။၄င္းတုိ႔မွာ ေကာင္းေသာအက်င့္ႏွင့္မေကာင္းေသာအက်င့္
တုိ႔ျဖစ္သည္။လူ႔သဘာ၀ကား နားလည္ရန္အလြန္ခက္ပါဘိ။အေၾကာင္းမူ ေကာင္းေသာအေလ႔ အထတြင္ လုိက္နာလုပ္ေဆာင္ရန္အလြန္ပင္ခက္ခဲတတ္ျခင္းႏွင့္ဆန္႔က်င္ဘက္တုိ႔္၌ကား မည္သူမွ်သင္စရာမလုိပဲ လြယ္လင့္တကူပြားယူတတ္ျခင္းတုိ႔ပင္။ယခုကၽြႏု္ပ္ေျပာလုိသည့္ ကုိေရႊျမန္မာတို႔သည္ကား ဒုတိယအမ်ဳိးစား
တြင္ ၉၀ ရာခုိင္ႏႈန္းခန္႔က်င္လည္က်က္စားလွ်က္ရွိသည္ကုိေတြ႔ရပါသည္။ပမာဆုိရလွ်င္ ဘ၀ကုိတစ္ဆင့္ ထက္တစ္ဆင့္ျမင့္တက္လာေအာင္ၾကိဳးစားရမည္႔အစားတေန႔ထက္တေန႔တိုးတုိးပ်က္လာ သည္ကုိသိသိ
သာသာျမင္ေနၾကရသည္။

၃။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလုိမႈ (၀ါ) ၾကီးပြားလုိစိတ္

ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သည္ ေမြးဖြားလာကတည္းက ေျခာက္ပစ္ကင္းသဲလဲစင္ေကာင္းမြန္လာခဲ႔ၾကသည္မဟုတ္။
သိတတ္ေသာအခ်ိန္မွစ၍ မိဘ၊ဆရာသမာႏွင့္ပတ္၀န္းက်င္တုိ႔၏ၾကီးစုိးမႈေအာက္တြင္ထပ္မံရွင္သန္လာခဲ႔ၾက
သည္ဟုဆုိလွ်င္လြန္အ႔ံမထင္။သုိ႔ေသာ္၄င္းတုိ႔သည္တစ္စိတ္တစ္ေဒသအေနျဖင့္သာပါ၀င္၍ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ျဖတ္
သန္းလာရေသာေန႔ရက္မ်ားထဲမွသခၤန္းစာယူျခင္း၊အေတြ႕အၾကဳံရွာျခင္းႏွင့္အမွားအမွန္ေ၀ဖန္ခြဲျခမ္းျခင္း
ျဖင့္သာ တုိးတက္ရာတုိးတက္ေၾကာင္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲၾကရေပမည္မဟုတ္ပါလား။
ယခုမူ လုပ္ငန္းခြင္တြင္လည္းၾကိဳးစားမႈမရွိ။တနည္းအားျဖင့္မေလ႔လာ။သူမ်ားခုိင္းမွသာ ေနာက္မွလုိက္ပါလုပ္ေဆာင္တတ္ၾကသည္။လူတုိင္းသည္တခ်ိန္ခ်ိန္က လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္၏ေနာက္လုိက္(၀ါ)
နည္းခံသင္ယူေလ့လာရင္းေနၾကရသည္မွာရွက္စရာမဟုတ္သလုိ၊အားနည္းခ်က္လည္းမဟုတ္ေပ။သုိ႔ေသာ္ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုၾကာျပီးေနာက္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ကုိယ္တုိင္ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုေပၚသုိ႔ဦးတည္လွ်က္သားျဖစ္
ေနရေပမည္။အေၾကာင္းမူလမ္းေလွ်ာက္သင္ျပီးေသာကေလးတစ္ေယာက္အားမိဘတုိ႔သည္ အျမဲထာ၀စဥ္
လက္တြဲေပးေနမည္မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ပင္။ဤအတူသာပင္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ကုိယ္တုိင္ မိမိဘ၀ကုိမိမိဖန္တီးယူ
ၾကရမည္။စကားစပ္၍ၾကားျဖတ္ရလွ်င္ “You are the driver of your life, not a passenger. So you must find a way of map where you want to get” ဆုိေသာစာသားေလးကုိ မွတ္သားဖြယ္ရာဖတ္ဖူးသည္။
ယခုမူ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ေရႊျမန္မာမ်ားလုပ္ရပ္က စုတ္ျပတ္သတ္ေနသည္။အားလပ္ေသာအခ်ိန္မ်ားတြင္ ရုပ္ျမင္သံ
ၾကားေရွ႕ကမခြာစတမ္းၾကည့္ေနတတ္ၾကသည္။သုိ႔တည္းမဟုတ္လမ္းေဘးအရက္၀ုိင္းဖြဲ႕ျခင္း၊အခန္းတြင္ဖဲကစား
ျခင္းႏွင့္မနားမေနဖြန္ေၾကာင္ဖုန္းေျပာျခင္းတုိ႔ပင္ျဖစ္သည္။ပုထုဇဥ္တစ္ေယာက္အေနႏွင့္(သုိ႔)လူငယ္တစ္ ေယာက္အေနႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္နားလည္ပါသည္။သုိ႔ေသာ္လုိအပ္သည္ထက္ပုိျခင္းက ဘယ္အရာမွေကာင္းက်ဳိးမရ
ႏုိင္ေပ။ေပ်ာ္ခ်ိန္တန္ကေပ်ာ္၍ေတာ္ခ်ိန္တန္ကေတာ္ၾကရမည္မဟုတ္ပါလား။ရရွိေသာအခ်ိန္ကုိ မိမိဘ၀ပုိမုိ
တုိးတက္ေကာင္းမြန္ေရးအတြက္စနစ္တက်အသုံးခ်ႏုိင္မွသာမေရရာေသာအနာဂတ္ကုိအသင့္အေနထားျဖင့္
ရွိေနႏုိင္မည္။ရုပ္ျမင္သံၾကားေရွ႕တေနကုန္ထုိင္ျခင္း၊စတ္ညစ္ေသာအခါတုိင္းအရက္(၀ါ)ဘီယာေသာက္ျခင္း၊လူစုမိသည့္အခါတုိင္းဖဲကစားျခင္းႏွင့္တခ်ိန္လုံးေရာက္တတ္ရာရာဖုန္းေျပာျခင္းတုိ႔ကား မွန္ကန္သင့္ေတာ္ေသာ
အခ်ိန္သုံးခ်နည္းမ်ားဟု ကၽြႏု္ပ္မျမင္မိေပ။
တစ္ခါတစ္ရံကံေကာင္းျခင္းသည္ ရာသက္ပန္အသုံးခ်ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ခုိင္မာေသာအသက္ေမြး၀မ္း
ေက်ာင္းကုိရရွိျခင္းမမည္ေပ။သုိ႔ဆုိလွ်င္စကၤာပူေရာက္ ကုိေရႊျမန္မာမ်ားအေၾကာင္းကုိထပ္မံအေသးစိတ္
ရွင္းရန္လုိလာေပမည္။ကံေကာင္း၍ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ စကၤာပူသုိ႔ေရာက္ရွိလာျပီပဲထား။ေရာက္ရုံႏွင့္ခ်မ္းသာသြားေရာ
လား။မည္သုိ႔မွ်မျဖစ္ႏုိင္ေပ။စကၤာပူသုိ႔လာရန္ပထမဦးစြာေငြေၾကးအေျမာက္မ်ားသုံးစြဲခဲ႔ၾကရသည္။အခ်ိဳ႕ဆုိလွ်င္
ရွိစု၊မဲ႔စု လယ္ယာ၊ကၽြဲ၊ႏြားတုိ႔ကုိေပါင္ႏွံေရာင္းခ်ကာပြဲစားခေပးခဲ႔ရသည္။ထုိ႔ထက္ဆုိးသည္မွာ အခ်ိဳ႕ကား ပုိက္ဆံရွိသူမ်ားထံမွအတုိးေပးေခ်းငွားခဲ႔ၾကရသည္။ဤသည္ကုိေထာက္ျခင္းျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ေပးဆပ္ခဲ႔ရေသာ
အရင္းအႏွီးကားမနည္းလွေပ။စကၤာပူသုိ႔လာေရာက္ၾကေသာ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔အားလုံး၏တစ္ခုတည္ေသာ
တူညီသည့္ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ေငြေၾကးရွာရန္ျဖစ္သည္။က်န္ေသာရည္ရြယ္ခ်က္ျဖစ္မ်ားျဖစ္သည့္ပညာသင္ရန္၊
မိမိဘ၀တုိးတက္ရန္စသည္တုိ႔မွာ ေငြေၾကးရွာရန္ဟူေသာေခါင္းစဥ္ေလာက္အေရးမပါလွေပ။အေၾကာင္းမွာ
ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ေခါင္းထဲ၌အလုပ္လုပ္မည္၊ေငြရွာမည္၊ေငြစုမည္၊သူေဌးျဖစ္ေအာင္(သုိ႔)လူတစ္လုံးသူတစ္လုံးျဖစ္ေအာင္လုပ္မည္စသည္ျဖင့္ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ဳိးစုံရွိေနၾကေသာ္လည္း အဘယ္သုိ႔ရွာမည္ဟူေသာနည္းလမ္းကုိကားစဥ္းစား
သူအေတာ္ပင္ရွားမည္ထင္ပါသည္။ဘာမဟုတ္ေသာအခက္ခဲေလးမ်ားကုိၾကဳံလုိက္ရသည္ႏွင့္ေနာက္ျပန္လွည္႔
သြားတတ္ၾကသည္။တနည္းအားျဖင့္ မိမိဘက္မွလုံေလာက္ေသာေပးဆပ္မႈႏွင့္ၾကိဳးစားမႈတုိ႔မရွိပါပဲလွ်က္မုိးက်
ေရႊကုိအျဖစ္ကုိေတာင့္တသည္ႏွင့္မျခားနားရွိေနၾကသည္။အမွန္မွာဤသုိ႔မျဖစ္သင့္။အခြင့္ေရးယူတတ္မည္ဆုိပါက စကၤာပူသည္အျမဲတမ္းတခါးဖြင့္လွ်က္ရွိသည္ကုိေတြ႔ရမည္။အေၾကာင္းမွာ စကၤာပူနုိင္ငံသည္ အဂၤလိပ္စာကုိ
အဓိကရုံးသုံးဘာသာအျဖစ္သတ္မွတ္ထားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။တျခားဘာသာစကားမ်ားရွိေစကာမူ အဂၤလိပ္
ေလာက္ကားအေရးမၾကီးေပ။ထုိ႔ေၾကာင့္ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ ကုိေရႊျမန္မာမ်ားအတြက္မ်ားစြာအားတက္ဖြယ္ရာေကာင္း
လွသည္။အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ေရႊျမန္မာမ်ားသည္ အဂၤလိပ္စာကုိသူငယ္တန္းမွတကၠသုိလ္
ဘြဲ႔ရသည္အထိႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာရင္းႏွီးခဲ႔ျပီးျဖစ္သည္။တတ္ေျမာက္မႈႏႈန္း(သုိ႔)အေရး၊အေျပာပုိင္းတြင္အားနည္းေစကာမူ အနည္းငယ္အားစုိက္လုိက္လွ်င္ ဤမွ်ခက္ခဲေသာအရာမဟုတ္ဟုကၽြႏု္ပ္ျမင္မိသည္။သင္တန္းတုိင္းကုိ အဂၤလိပ္လုိပုိ႔ခ်ျပီးမ်ားစြာေသာလူမ်ဳိးတုိ႔ကုိအဂၤလိပ္စကားျဖင့္သာေျပာဆုိဆက္သြယ္ၾကသည္။ဤသည္ကပင္

အခြင့္ေရးတရပ္ဟုကၽြႏု္ပ္ျမင္မိသည္။အေၾကာင္းမူ အဂၤလိပ္စာႏွင့္ရင္းႏွီးျပီးေသာေရႊျမန္မာမ်ားအတြက္ မိမိဘာသာေလ့လာႏုိင္ျပီးေနာက္တဆင့္တက္ရန္ေလွကားထစ္သဖြယ္ျဖစ္သည္။ဤေနရာတြင္ အဂၤလိပ္စာေလ့လာရန္နည္းလမ္းမ်ားကုိအလွ်ဥ္းသင့္၍အနည္းငယ္တင္ျပလုိေပေသးသည္။

ေန႔စဥ္ထုတ္သတင္းစာ၊ေရဒီယုိ၊ရုပ္ျမင္သံၾကား၊FM စသည္တုိ႔သည္မိမိလက္တကမ္းတြင္မဟုတ္။မိမိလက္ထဲ

တြင္ရွိသည္။အထူးသျဖင့္ စထရိတ္တုိင္းမ္သတင္းစာသည္ မ်က္ေမွာက္ေရးရာ၊ႏုိင္ငံေရး၊စီးပြားေရး၊လူမႈေရး၊

ပညာေရး၊အလုပ္ကုိင္ရွာေဖြေရး၊အားကစား စသျဖင့္က႑မ်ဳိးစုံပါ၀င္ေပသည္။၄င္းတုိ႔အထဲမွမိိမိစိတ္၀င္စားရာအပုိင္းတစ္ခုကုိေရြးခ်ယ္ဖတ္ရႈမည္

ဆုိပါက တုိးတက္မႈပုိျမန္ဖြယ္ရွိပါသည္။ကၽြႏု္ပ္တုိ႔လုိ၀င္ေငြသိပ္မမ်ားလွသူမ်ားအတြက္ အပတ္စဥ္စေနေန႔ထုတ္ တပတ္တၾကိမ္၀ယ္ဖတ္သည္ပဲထားဦး ထုိတေစာင္ကုိတပတ္လုံးဖတ္၍ရႏုိင္သည္။အထူးသျဖင့္စေနေန႔ထုတ္ေသာသတင္းစာ

သည္က႑အစုံလင္ဆုံးျဖစ္သလုိ၊ဗဟုသုတရဖြယ္အမ်ားဆုံးလည္းျဖစ္သည္။စကားစပ္၍ - သတင္းစာႏွင့္၀တၳဳစာအုပ္(သုိ႔)

သင္ခန္းစာတခုတုိ႔ကုိႏႈိင္းယွဥ္ဖတ္မည္ဆုိပါက သတင္းစာကုိသာေရြးခ်ယ္ရန္္တုိက္တြန္းလုိေပသည္(မွတ္ခ်က္-အဂၤလိပ္

စာေလ့လာရန္သာ)။အေၾကာင္းမူ ၀တၳသည္အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကုိသာေဖာ္ျပတတ္ျပီး၊သတင္းစာသည္က႑စုံလင္

ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။တဆက္တည္းမွာပင္ တုိးတက္ေနေသာႏုိင္ငံမ်ား၏(စကၤာပူအပါ၀င္) လူငယ္ေရးရာ၊ပညာေရး၊

စီးပြားေရးတုိ႔ကုိပါေလ့လာႏုိင္ေသးသည္။အထူးသျဖင့္ ၂၀၀၈-၂၀၀၉ ကမၻာ့ေငြေၾကး(သုိ႔)စီးပြားေရးျပသနာမ်ားကုိေျဖရွင္း

သြားပုံမွာမ်ားစြာအားက်အတုယူဖြယ္ေကာင္းလွသည္။ထုိ႔အျပင္ ႏုိင္ငံသားအားလုံးအတြက္ အထူးျပင္ဆင္မႈတရပ္အေန

ႏွင့္ SPUR (Skilled Program Upgrading Resilence) ကုိေရးဆြဲျပီးစီးပြားပ်က္ကပ္ကာလအတြင္း(အလုပ္ကုိင္နည္းပါး

ေနခ်ိန္) Stimulus Package အျဖစ္ သင္တန္းမ်ားကုိဖြင့္လွစ္၍အစုိးရမွ သင္တန္းေၾကး၏ ၉၀ ရာခုိင္ႏႈန္းကုိက်ခံကာ

ႏုိင္ငံသားမ်ားအား လုပ္ငန္းကၽြမ္းက်င္မႈအဆင့္ျမွင့္တင္ေပးခဲ႔သည္။သုိ႔မွသာ စီးပြားေရးျပန္လည္ဦးေမာ့လာေသာအခါ ႏုိင္

ငံတကာႏွင့္ရင္ေဘာင္တန္းကာ ကၽြမ္းက်င္လုပ္သားမ်ားကုိ ထုတ္ကုန္တုိးျမွင့္ေစရန္၊၀င္ေငြျမင့္မားလာေစရန္ကူညီႏုိင္မည္

မဟုတ္ပါေလာ။ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ကဲ႔သုိ အားလပ္ခ်ိန္မ်ားတြင္ ပင္နီဆူလားပလာဇာသုိ႔သြားကာ လကၻက္ရည္ဆုိင္တြင္အခ်ိန္ကုန္

လြန္ေစျခင္းမ်ဳိးမဟုတ္။

ယခုအခ်ိန္တြင္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ေရႊျမန္မာမ်ားနည္းလည္ၾကဖုိ႔ေကာင္းသည္။စီးပြားေရး၊လႈမႈေရး၊နည္းပညာ အစစအရာရာေနာက္

က်ေနေသာအမိျမန္မာႏုိင္ငံအတြက္ အုတ္တခ်ပ္၊သဲတပြင့္မွ်ျဖစ္ေစ မိမိတတ္ႏုိင္သေလာက္ကူညီႏုိင္ရန္ၾကိဳးစားၾကပါဟု

တုိက္တြန္းလုိေပသည္။ထုိသုိ႔အေထာက္ကူျပဳႏုိင္ရန္မွာ အရက္ေသာက္၊ဖဲရုိက္၊တီဗြီၾကည့္ရုံမွ်ျဖင့္ ျဖစ္ႏုိင္၊မျဖစ္ႏုိင္ယုတၱိရွိရွိ

စဥ္းစားသင့္ၾကေပသည္။ႏုိင္ငံအတြက္အက်ဳိးမျပဳႏုိင္ဘူးဆုိလွ်င္ေတာင္ မိမိကုိယ္တုိင္မိမိေျခေထာက္ေပၚခုိင္ခုိင္မာမာ

ရပ္တည္ျပီး မိမိပတ္၀န္းက်င္ရွိ(သုိ႔)မိမိ၏မိသားစုအားျပန္လည္ကူညီေထာက္ပံ့ၾကရန္သင့္ေပသည္။ထုိ႔အျပင္ လူငယ္မ်ား

ပီပီ အသိဥာဏ္ရွိရွိ၊လုံ႔လရွိရွိျဖင့္ ျဖတ္လတ္တက္ၾကြစြာလႈပ္ရွားကာမိမိဘ၀တုိးတက္ေကာင္းမြန္ေရးဦးတည္သင့္ၾကသည္။

အထူးသျဖင့္စိတ္ဓာတ္ေရးရာျပဳျပင္သင့္ၾကသည္။အေၾကာင္းမူ ယေန႔အခ်ိန္ထိ ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္တခန္းတည္းေနမိတ္ေဆြမ်ား

ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာရာ ဘာမွ်ထူးျခားေျပာင္းလဲျခင္းမရွိသည္ကုိေတြ႔ရသည္။ဆက္ပါဦးမည္-အခန္းေဖာ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားအ

ေၾကာင္း။ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔သည္ ယခုအခ်ိန္တြင္ ႏုိင္ငံရပ္ျခား (သုိ႔) ေရျခားေျမျခားတြင္ ႏုိင္ငံတကာမွလူမ်ဳိးေပါင္းစုံႏွင့္ေပါင္းသင္း

ဆက္ဆံေနထုိင္ၾကရသည္ဟုဆုိလွ်င္ ၾကီးက်ယ္ရာမက်ႏုိင္။ထုိ႔အတြက္ မိမိလုပ္ေဆာင္မႈမွန္သမွ်သည္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔တုိင္း

ျပည္၏ယဥ္ေက်းမႈ၊လူမႈေရးပုံစံမ်ားကုိ ထင္ဟတ္လွ်က္ရွိေပသည္။ကၽြႏု္ပ္တုိ႔အခန္းတြင္ ေရႊ ၉ ေယာက္ႏွင့္ အိႏၵိယ ၅

ေယာက္ေနထုိင္ၾကသည္။စုစုေပါင္း ၁၄ ေယာက္။အခန္းႏွင့္လူဦးေရ ႏႈိင္းစာပါက အလြန္ပင္က်ဥ္းေျမာင္းလွသည္။သုိ႔ေသာ္

စည္းကမ္းတက်ေနထုိင္မည္ဆုိပါက သင့္ျမတ္ေလွ်ာ္ကန္သည္ဟုဆုိရမည္။အခန္းတြင္း၌ တီဗြီ၊ပန္ကာ၊ေရခဲေသတၱာ၊မီးဖုိ

ခန္း၊ေရခ်ဳိးခန္း ၂ ခု၊အိမ္သာ ၂ ခုစသျဖင့္အျပည့္အစုံပါရွိသည္။ေရႊျမန္မာမ်ား၏ စည္းကမ္းရွိပုံမွာလြန္စြာဂုဏ္ယူဖြယ္

ေကာင္းပါသည္။စားျပီးေသာပန္းကန္မ်ား၊ခ်က္ျပဳတ္ျပီးေသာဟင္းအုိးမ်ားကုိ ေဆးေၾကာသန္႔စင္ျခင္းအလွ်ဥ္းမရွိ။စားျပီးစား

ကပစ္။တခါတရံ လႏွင့္ခ်ီ၍ပစ္ထားတတ္သည္။အခ်ိန္ၾကာေသာ ပုတ္သုိးနံ႔နံျခင္း၊မႈိတက္ျခင္းမ်ားျဖင့္ ရျခင္စရာလုံး၀မရွိ

ေတာ့ေပ။အ၀တ္စားမ်ားကုိလည္း ထုိ႔အတူပင္။အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္ထဲထည့္။ျပီးလွ်င္ ေထြးလုံးရစ္ပတ္ဟုိနားပုံ၊ဒီနားခ်ိတ္ျဖင့္။

စနစ္တက်လွန္းျခင္း၊ျပန္လည္ရုတ္သိမ္းျခင္းမရွိ။လုိခ်င္သည့္အခါမွသာ ေကာက္၀တ္ျပီး အေမႊးနံ႔သာမ်ားဆြတ္ျဖန္းကာ အျပင္ထြက္သြားတတ္ၾကသည္။ထုိ႔အျပင္ စားေသာက္ျပီး အခ်ဳိးရည္ဘူးခြံ၊ေဆးလိပ္တုိမ်ားကုိ အိပ္ယာေဘးတြင္ စုျပဳံထား

ထားၾကသည္။

ေရခဲေသတၱာအသုံးျပဳပုံမွာလည္း အတုယူဖြယ္ေကာင္းပါသည္။၀ယ္သမ် အသား၊ငါး၊အသီးအရြက္ အားလုံးကုိ စုပုံထည့္

ထားလုိက္သည္။အခ်ိန္မည္မွ်ၾကာသည္မသိ။အခ်ဳိ႕အသီးရြက္မ်ားက ပုပ္ျပီး၊အခ်ဳိ႕အသားငါးမ်ားကုိ လႏွင့္ခ်ီျပီးထည့္ထား

လုိက္ၾကသည္။အဘယ့္ေၾကာင့္ ဤမွ်စည္းကမ္းၾကီးေသာ ေရႊျမန္မာမ်ားဆုိသည္ကုိ ကၽြႏု္ပ္အေနႏွင့္စဥ္းစားမရႏုိင္ျဖစ္ေန

မိသည္။

နိဂုံးခ်ဳပ္ရပါမူ - စကၤာပူေရာက္ေရႊျမန္မာမ်ားထံမွ ေလ့လာေတြ႕ရွိရေသာ အဓိကအခ်က္မ်ားမွာ……….

၁။ မိမိကုိယ္ကုိ ျပန္လည္ဆန္းစစ္မႈမရွိျခင္း

၂။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလုိေသာ စိတ္ဆႏၵမရွိျခင္း

၃။ ပညာႏွင့္ေငြေၾကးအေၾကာင္းကုိ ေကာင္းစြာမႏႈိင္းယွဥ္တတ္ျခင္း

၄။ ေရရွည္စီမံကိန္း (သုိ႔) တိက်ေသာရည္ရြယ္ခ်က္မရွိျခင္း

၅။ စည္းကမ္းႏွင့္က်င့္၀တ္ (သုိ႔) အသိဥာဏ္ရင့္က်က္မႈမရွိျခင္း (အသက္အရြယ္ႏွင့္မဆုိင္)

ဆုိခဲ့ျပီးေသာအေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ စကၤာပူႏုိင္ငံေရာက္ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ား(အမ်ဳိးသား၊အမ်ဳိးသမီး) ၏

၉၀ ရာခုိင္ႏႈန္းခန္႔တြင္ေတြ႕ရွိရေသာအခ်က္မ်ားျဖစ္သည္။သုိ႔ေသာ္ ဤက႑တြင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအေၾကာင္း

အေသးစိတ္မပါရွိေသးေပ။အကယ္ပင္ထည့္သြင္းေရးသားခဲ့ေသာ္ ဤစာကုိအဆုံးသတ္ဖုိ႔ ႏွစ္ႏွင့္ခ်ီ၍ၾကာသြားေပမည္။

မွတ္ခ်က္။ ။ ဤ႑တြင္ေဖာ္ျပခဲ့ေသာေ၀ဖန္မႈႏွင့္အၾကံျပဳမႈမ်ားသည္ ကၽြႏု္ပ္၏အယူအဆႏွင့္ယုံၾကည္မႈ

မ်ားသည္ျဖစ္သည္။